çocuk
Турецкий
[править]Морфологические и синтаксические свойства
[править]| падеж | ед. ч. | мн. ч. |
|---|---|---|
| Им. | çocuk | çocuklar |
| Вин. | çocuğu | çocukları |
| Дат. | çocuğa | çocuklara |
| Мест. | çocukta | çocuklarda |
| Исх. | çocuktan | çocuklardan |
| Род. | çocuğun | çocukların |
ço-cuk
Существительное.
Произношение
[править]- МФА: ед. ч. [tʃɔˈʤʊk], мн. ч. [tʃɔʤʊkˈɫɑɹ]
Семантические свойства
[править]Значение
[править]- ребёнок ◆ İsa ona dedi: Bırak, önce çocuklar doysunlar; çünkü çocukların ekmeğini alıp onu köpeklere atmak iyi değildir. — Но Иисус сказал ей: дай прежде насытиться детям, ибо нехорошо взять хлеб у детей и бросить псам. «Kitabı Mukaddes Eski ve Yeni Ahit», Евангелие от Марка 7:27, 1941 г.