bledziutki

bledziutki (język polski)

wymowa:

IPA: [blɛˈd͡ʑutʲci], AS: [bleʒ́utʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zdrobn. od: blady

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bledziutki		bledziutka	bledziutkie	bledziutcy	bledziutkie
dopełniacz	bledziutkiego		bledziutkiej	bledziutkiego	bledziutkich
celownik	bledziutkiemu		bledziutkiej	bledziutkiemu	bledziutkim
biernik	bledziutkiego	bledziutki	bledziutką	bledziutkie	bledziutkich	bledziutkie
narzędnik	bledziutkim		bledziutką	bledziutkim	bledziutkimi
miejscownik	bledziutkim		bledziutkiej	bledziutkim	bledziutkich
wołacz	bledziutki		bledziutka	bledziutkie	bledziutcy	bledziutkie

przykłady:

(1.1) Aż wreszcie siedziała przed Tkaczem dokładnie taka jak w rzeczywistości: bledziutka, wielkooka, szczupła aż do przesady.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bladziutki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bladość ż, bladawość ż, blednica ż, bladaczka ż, blednięcie n, zblednięcie n, poblednięcie n

czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk.

przym. blady, bladawy, bladziutki

przysł. blado, bladawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) бледненький
• ukraiński: (1.1) бліденький

źródła: