Grote ambities worden pas haalbaar als je ze opdeelt in kleine, concrete acties. Deze parallel trekt Bette Bakker met het implementeren van strategie én het behalen van een marathon 🏃♀️➡️ #strategieuithethart #longread #tinyhabits
Managing Director bij Branddoctors | Wij helpen organisaties met strategieën die richting én energie geven om écht impact te maken
𝗛𝗲𝘁 𝘄𝗮𝘀 𝗱𝗲 𝟮𝟲𝗲 𝗸𝗶𝗹𝗼𝗺𝗲𝘁𝗲𝗿 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗺𝗮𝗿𝗮𝘁𝗵𝗼𝗻 𝗲𝗻 𝗶𝗻 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗵𝗼𝗼𝗳𝗱 𝘄𝗮𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝘀𝗽𝗮𝗴𝗵𝗲𝘁𝘁𝗶. Mijn benen deden pijn, elke stap voelde loodzwaar. Maar het meest uitdagende zat tussen mijn oren: ik verwarde mijn streeftempo met mijn eindtijd, noemde de Tiber de Nijl (sorry daarvoor) en ik had geen idee meer wat er om me heen gebeurde. De wil was er, maar m’n hoofd werkte niet mee. Juist toen dacht ik aan dit plaatje dat ik vaak laat zien aan het begin van een strategieproces. Het laat zien hoe elke transformatie halverwege chaotisch wordt. Onoverzichtelijk. Vermoeiend. Frustrerend. Net als sport, lijkt strategie aan het begin vaak overzichtelijk. Er is ambitie, vaak ingegeven door een zekere mate van urgentie. Je maakt plannen, betrekt experts, organiseert sessies. Natuurlijk wringt het soms al bij de start – een lastig besluit hier, een pijnlijk inzicht daar – maar je staat nog ‘op het droge’. Je kunt schuiven, herplannen of zelfs afhaken. En achteraf? Dan zijn er lessen en successen. Dan is er trots. Net als bij sport praten we bij strategie vooral over wat goed ging. Zelden lees ik een managementboek over strategieën die onsuccesvol bleken of plannen die strandden halverwege. En weinig verhalen gaan over het middenstuk – dat warrige, vermoeiende deel van de reis. Maar dat is juist de kern van transformatie: het ongemak. Het niet weten waar je bent. Twijfelen of je nog op koers ligt. De eindstreep niet meer kunnen voorstellen. Als individu én als team kom je daar vroeg of laat in terecht. En dan is de vraag: wat doe je? Mijn antwoord? Maak het klein. Dat klinkt simpel maar dat is het niet. Het is iets dat ik echt heb geleerd tijdens de marathontraining dit jaar. Niet focussen op 42 kilometer maar op deze week drie keer trainen. Op nu één rustige duurloop. Op: deze kilometer. En tijdens die 26e kilometer: gewoon één voet voor de andere. Dat werkt ook bij strategie. Grote ambities worden pas haalbaar als je ze opdeelt in kleine, concrete acties. Wat doen we morgen? Wie pakt het op? Wanneer is het klaar? Grote plannen geven richting, maar kleine acties brengen beweging. En als je in beweging blijft, volgt progressie vanzelf. “Continuïteit boven perfectie” is sindsdien mijn mantra. Bij Branddoctors. Bij klanten. Bij mezelf. Het hoeft niet perfect. Maar stilstand is geen optie. Zeker niet als het spaghetti is in je hoofd. Die lost namelijk heus niet op als je niks doet. Dus bij deze een hart onder de riem voor iedereen die in een transformatie zit: Laat je niet gek maken door het grote plaatje of de mooie verhalen achteraf. Je hoeft het niet allemaal te overzien, je hoeft het alleen maar klein genoeg te maken om dóór te kunnen. Zorg ervoor dat je spaghetti macaroni wordt. Dan wordt het behapbaar en dan volgt het resultaat vanzelf. 🔁 Herkenbaar? Ik ben benieuwd hoe jij of jouw organisatie omgaat met het ‘spaghetti-moment’ in verandering. Hoe zorg jij dat je in beweging blijft als het moeilijk wordt?
