فرزند

فارسی

فرزند

انکه از دیگری زاده شده است، بچه، پسر یا دختر، نتبجه، محصول. نسل، ولد عربی.
در پهلوی فْرَزَنْد است و در پارسی باستان فرزئینتی غالباً به پسر و گاه به دختر اطلاق شده است. فرّ به معنای شکوه و زند به معنای بزرگ است، مانند شازند به معنای شاه بزرگ.
فرزند به معنای شکوه بزرگ آدمی است.^[۱]

––––

ترجمه‌ها
انگلیسی:child هلندى: kind ایتالیایی: discendente figlio انگلیسی: sonship scion progeny offspring get fry fruit child breed bairn whoreson stepson stepchild		sonny sonnish sonless hagborn godchild fosterling firstborn filicide adoption silver cord levite judah hagseed polynices paris orestes mac		levi japheth ishmael isaac aegisthus shem prometheus gad adoptionist thyestes jonathan freeborn uranus aeneas jus sanguinis abel