opus
Apariencia
opus | |
clásico (AFI) | [ˈɔpʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈɔːpus] |
rima | o.pus |
Etimología
[editar]Del protoitálico *opes-, y este del protoindoeuropeo *h₃ep-os, de *h₃ep- ('trabajar').[1] Compárese el sánscrito अपस् (ápas) ("trabajo", "acción"), el avéstico huuāpah- ("haciendo buen trabajo"), el inglés antiguo efnen ('ejecutar') y el alemán antiguo uoben ("comenzar una labor", practicar", "venerar").[1] → omnis, ops
Sustantivo neutro
[editar]3.ª declinación (n consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | opus | opera |
Vocativo | opus | opera |
Acusativo | opus | opera |
Genitivo | operis | operum |
Dativo | operī | operibus |
Ablativo | opere | operibus |
- 1
- Trabajo.
- 2
- Obra, obra de fortificación (militar).
Información adicional
[editar]Referencias y notas
[editar]- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Página 432. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.