pánbůh

pánbůh (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) Pan Bóg

(1.2) przen. bóg (człowiek bezkrytycznie uwielbiany)

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	pánbůh
dopełniacz	pánaboha
celownik	pánubohu
biernik	pánaboha
wołacz	panebože
miejscownik	pánubohu
narzędnik	pánembohem

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

wykrz. panebože

związki frazeologiczne:

člověk míní, pánbůh mění • dívat se pánubohu do oken • jak ho pánbůh stvořil • kdyby pánbůh dal a byl už pokoj • koho Pánbůh miluje, toho křížkem navštěvuje • komu pánbůh, tomu všichni svatí • koukat pánubohu do oken • mít od pánaboha • pánbůh dal, pánbůh vzal • pokoušet pánaboha • sejdeme se, dá-li pánbůh, za rok • to je u pánaboha • zaplať pánbůh

etymologia:

uwagi:

źródła: