koken
: köken
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
modifierkoken \Prononciation ?\
Étymologie
modifier- Du latin coquere de même sens.
Verbe
modifierkoken \ˈkoː.kə(n)\ intransitif ou transitif
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | kook | kookte |
jij | kookt | |
hij, zij, het | kookt | |
wij | koken | kookten |
jullie | koken | |
zij | koken | |
u | kookt | kookte |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | kokend | gekookt |
- (Transitif) Cuire, cuisiner, faire la cuisine.
Een buurvrouw kookte voor hem.
- Une voisine lui faisait la cuisine.
- (Intransitif), (Ergatif) Bouillir.
Het water kookt.
- L’eau bout.
- (Intransitif) (Sens figuré) Bouillonner, bouillir
Van woede koken.
- Bouillir de colère.
Synonymes
modifier- cuire
- bouillir
- bouillonner
Taux de reconnaissance
modifier- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,2 % des Flamands,
- 100,0 % des Néerlandais.
Prononciation
modifier- (Région à préciser) : écouter « koken [ˈkoː.kə(n)] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « koken [Prononciation ?] »
Références
modifier- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]