sprawca

Polish

Etymology

Deverbal from sprawić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspraf.t͡sa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aft͡sa
• Syllabification: spraw‧ca

Noun

sprawca m pers (female equivalent sprawczyni)

1. creator (one who creates)
2. culprit
3. (law) perpetrator

Declension

Declension of sprawca

	singular	plural
nominative	sprawca	sprawcy/sprawce (deprecative)
genitive	sprawcy	sprawców
dative	sprawcy	sprawcom
accusative	sprawcę	sprawców
instrumental	sprawcą	sprawcami
locative	sprawcy	sprawcach
vocative	sprawco	sprawcy

Related terms

adjective

• sprawczy

verbs

• sprawiać
• sprawić

Further reading

• sprawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sprawca in Polish dictionaries at PWN